Wat bedoel je nou weer met die titel Tim? Ha, ik heb je aandacht toch? Wel, er moet me iets van het hart.
Zelden heb ik zoveel bagger in mijn Facebook-feed zien verschijnen als de laatste weken. Ik gebruik het platform om ook wat meer kenbaarheid te geven aan het duurzaamheids- en emobility-event Beevee, vanuit een misschien naïeve houding ook daar de juiste doelgroep te bereiken. Naïef omdat de insteek wel degelijk de missie heeft om de aspecten van elektrische mobiliteit, maar ook recyclage en circulariteit aan een breder publiek te tonen en de vooroordelen weg te nemen. Echter in plaats van ervoor open te staan, verkiest men meteen bagger en verzuring achter te laten. Voor dialoog en bevraging is er geen ruimte, en dat knaagt. Ik zie ook wel berichten verschijnen op Facebook die onjuiste feiten de wereld insturen en het verbaast me dan steeds weer hoe snel men dat als waarheid aanneemt en massaal deelt. Alsof we onze kritische geest ergens de laatste jaren aan de kapstok hebben gehangen.
Het is daarom ook dat ik op lezingen of workshops steeds enkele vooroordelen ontkracht, met gefactcheckte feiten, waarheden, cijfers. Ik blijf dat doen, ook al zitten er in het publiek mensen die daar net op zitten te wachten om maar al te graag 'andere' waarheden ten berde te brengen. Er zijn blijkbaar alleen maar voor- of tegenstanders en er is precies geen ruimte voor nuance of dialoog meer. Ik vind dat een jammere evolutie, want die polarisering zal de generaties na ons zuur opbreken.
Ik heb enorm veel respect voor andermans opinie en treed graag met andersdenkenden in gesprek. Het is belangrijk te weten wat er leeft, om bezorgdheden eruit te halen en daarmee aan de slag te gaan. Ik heb niet alle wijsheid in pacht en pretendeer dat ook niet te hebben. Ik beschouw mezelf eerder als een zeer nieuwsgierige gesprekspartner die als een soort van onderzoeksjournalist het discours verder verkent. Over welke feiten heeft de tegenpartij het? Waar komt die info vandaan? Klopt dat wel? Waarom neemt men die info over? Maar dan nog, zelfs al kan je zaken weerleggen, vaak lijkt men de hakken in het zand te zetten en wordt het gesprek met momenten bits, het oordeel is geveld en men wil niet van wijken weten. Ik vind dat een jammere vaststelling. Maak je gesprekspartner niet meteen monddood omdat die niet meegaat in je standpunt.
EV from hell
Plots is een elektrische wagen ook de bron van alle kwaad en verwijt men ons dat het verre van duurzaam is. Sterker nog, de elektrische wagen is vervuilender dan een fossiele wagen. Net door die elektrische wagens versnellen we de klimaatproblematiek, maar dat zou op zich niet erg zijn, want de planeet kent al miljoenen jaren natuurlijke processen van opwarming en afkoeling. Grr. Dat dus. Die zaken:
- vervuilender dan fossiel en
- klimaatopwarming is een natuurlijk proces
zijn net de twee zaken die ik in alle online gesprekken het vaakst tegenkom. En neem gerust van me aan dat ik me verzet om erop te reageren, maar dat lukt me niet. Diplomatisch als ik ben, werp ik wat tegengewicht in de schaal met feiten, cijfermateriaal en bronnenvermelding. Men is duidelijk niet op de hoogte van de recyclagegraad van gëelektrificeerde wagens (én batterijen), van de groeiende groene energie wereldwijd, van nieuwe batterijtechnologie (die zeer snel gaat - zie vorige post) en de evolutie die ze doormaakt en van de milieu-impact en uitstoot van het hele well-to-wheelproces (benzine komt niet op magische wijze uit de pomp).
De olifant en dat haar
En dan dat verhaal van die klimaatcycli. Ja, dat klopt, we kennen periodes van opwarming en afkoeling, ik ga dat niet ontkennen. Maar alsjeblieft, neem de feiten er dan ook even bij. De ijstijd was er niet van de ene dag op de andere, net zoals de warmere periodes er niet plots waren. Dat was een geleidelijk proces dat de fauna en flora de kans bood om zich aan te passen. Het is niet dat olifanten van de ene dag op de andere plots beslisten om volop haar te laten groeien om dan als mammoet door het leven te gaan. Dat is pure evolutie en adaptatie aan een veranderend klimaat. En als de soort zich niet kon aanpassen, dan migreerde die, maar niet meteen. Dat alles had en heeft tijd nodig en daar knelt het nu momenteel. We spreken niet van een proces, maar van een disruptie. Ja, de planeet warmt versneld op, maar niet omdat de aardas plots anders staat of onze planeet het tijd vindt om er nu maar eens werk van te maken. Wat zich nu manifesteert had normaal veel trager moeten verlopen, gespreid over duizenden, misschien wel tienduizenden jaren. Door onze industriële groei, het ontdekken van steenkool, gas en olie en de verdere technologische ontwikkelingen hebben we veel meer CO2 de atmosfeer ingepompt dan wat de natuurlijke processen kunnen verwerken. Dat heeft dus niets, maar dan ook niets met cycli te maken. Wij verhogen als soort de druk op de ketel in een veel sneller tempo dan wat de planeet al die miljoenen jaren ooit heeft moeten verduren. Dat maakt ook dat soorten onvoldoende tijd krijgen om zich aan te passen en daardoor uitsterven.
To be or not to be in your backyard
Dat is misschien nog het grootste probleem, de afbrokkelende biodiversiteit, het verdwijnen van soorten. OK, ik merk dat ik me laat gaan, maar het frustreert me zo hard dat daar zoveel onwetendheid over is en men daar veel te weinig bij stilstaat. Net daarom dat ik het voorbeeld van de olifant zo duidelijk vind. De tijdspanne van onze CO2-uitstoot is misschien kort in aardse termen, maar bijzonder significant. Dat is geen doemdenken, dat is pure wetenschap. En als we de bestaande biodiversiteit willen redden en de klimaatproblematiek willen aanpakken, dan moeten we handelen, maar dan liefst in dialoog, over landsgrenzen en ideologiëen heen. Not in my backyard is haast een dogmatische stelling geworden, maar zorgt er wel mee voor dat er niets verandert. Anderzijds zorgt de andere kant van het spectrum (de te sterk uitgesproken klimaatideologie) er dan weer voor dat men een afkeer krijgt van alles waar termen als groen, klimaat of zelfs woke in vervat zitten.
Waar is het middenpad? Waar kunnen de twee tegenpolen mekaar vinden of waar kunnen we sleutelen aan een compromis waar uitersten naar kunnen afdalen? Het zijn vragen die me echt wel bezig houden. Ik blijf erover schrijven en praten, ik blijf feiten toetsen, en hoop van harte dat jij dat ook blijft doen. Ik hoop ergens dat we een manier vinden het gesprek te kunnen aangaan, zonder meteen met modder te gooien of de eerste de beste post die in ons kraam past te delen zonder enige toetsingsreflex. Het klinkt logisch, maar vandaag de dag lijkt die logica soms ver te zoeken.